Yazarsın Ya

Siz sanıyor musunuz ki sizden çıktı ve sizin bütün kelimeler?

Yazı nazlanmadan ne zaman inmiş gökteki makamından? Yazdıkça yazasın gelir de noktayı koydun mu vay haline!

Al gitti nazlı bulut. Bulut gidene dek ne sefa gördüysen gölgede, elinde kalan sadece o. Güneşin yakıcılığı artık senin bırakmaz. Gece olsa da karanlığı dam yapsan başına yazıya sığındım desen de ortada kalırsın.

Yazıda öyle bir iklim ki gün olur 4 mevsim sonra aylarca kurak çöl.

Yandınsa yandın bana gelirken mi yandın der yazı.

Derdin kalbinde düğüm olur da dökemezsin. İçinde belki tohum çınara dönmeye yeltenir de çatlarsın artık. Ağacının gölgesi sana yeter de bulutu beklersin. Gelsin de rahmet vesilesi olsun diye mecbur beklersin. Beklemek artık dert olur, döner derdine yaslanıp derdini seversin. Sonra yazı gelir. Bütün yokluğunu affedersin.

Yazarsın ya.

Ve illaki yazarız. Bankasına gücümüz yetmez. Bir hırkayı geçirip balkonda hafif titremeli gecelerde akla eski hikayeler gelir . Hiç aramadığın anlar rüzgardan sayfaları çevrilmiş açık kitaptan çıkar da karşına dikilir. Artık sen olmayan sana bakarsın. İşte öyle bir akşam karşıma bir küçük dikildi. Gözlerim o zaman da çok güzelmiş. Onun peşine takılıp benim için seçtiği anıya yürümeye başladım. Annemin sesi geldi. Ah nasıl da canlı.