Zırh Önemli

Kelimeden düşen kalp illaki kırılıyor. Zamansız düzelmiyor. İnsan incinen yerinden etrafı dinlemeye devam ederse vay ki vay. Aklına takılıp kalıyor. Halbuki kimseler özellikle hassas kimseler, kelimeler civarından kimseye değer vermemelidir çünkü sonuç değişmiyor. Ya da öyle oluyordur herhalde.

Dün ya daha dün, dünyalar vardı. Bugün de var. Bir şey değişmedi. Anlık havadan nem kaptığımız sevinçlerin asılsız ihbarlar olduğu tek tek ortaya çıkıyor. Senin de canını alsınlar samimiyet. Dışardan her şey aynıymış gibi yaşayacak olan herkes sizi bir otobüse bindirip pikniğe götürsünler. Orada lütfen kavga edin, bağırın, rahatlayın. Birbirinize içinizi dökün. Sonra dedikodular yapmamak şartıyla ama siz yaparsınız. İnsana güvenmiyorum. İyi ve kötü taraflı insanlarız hepimiz. Halden anlıyoruz ama yapmayalım be.

Üzülmemek uğruna robotlaşmaya gidilir. Mantığa ihtiyacımız var ama robotların algoritması vardır mantığı değil. İmanı olan kalbin vicdanıyla yaşatsın Allah. Eskiden barış derdim şimdi Müslümanlık için dua ediyorum dedi bir arkadaş. Duana amin. Fanileştikçe üzüntü de fanileşiyor.

Fani üzüntünün yükünü çekmektense fani mantığıyla yaşa gitsin dedi içimden biri. Ne kadar kalpsizim?

O da bencil, pislik bir şey yapıyor. Hırs yapıyor. Azme dinamitler koyuyor. İmana giden yola taşlar koyuyor. Gözümüze konan perdeden daha ağır değiller merak etmeyin. Sırtımız gözümüzdeki perdeleri taşıyamıyor. Belimiz de, dilimiz de bükük. Kıvrım kıvrım kıvranıyorken hayat bizi nereden yakalar bilmiyorum ama imtihan hep damardan girmiştir insana. Faniliğe dalmamıza izin vermeden boğazımızdan elini çekmez. Nefesimizi büsbütün de kesmez.

Üzüntüden çıkıp geldiğim yer, heyecanla iştiyakla masaya yumruk indirmek isteyip de indirememektir. Tamamen kabiliyet ve isteksizlik içerir. İncinen ruhun sırtını sıvazlamak yine ona düşmüştür. Kendine dikkat et güzelim. Kelimelere karşı hep zırhını tak.