2 Eylül

Neyi neden yaptığım hakkında çok bir fikrim yok. Geçmişe dairi hatırladığım günler. Yeni şeyler yapmadıkça kafam boşluğa kayıyor. Yeni şeyler söylemek lazım. Gün sürekli değişiyor. İnsanın sabitliği beni benden alıyor. Vaktinde gediğine koymadığım laflar aklıma geliyor. Ciddi amaç kaybından dertsiz olup çıktım. Zıvanadan çıkmakla aynı şeyler değil. Boş tahta gibisin veya üstüne rastgele alfabe yazılmış tahta gibisin.

Boşa kürek çekmede uluslararası ödül alırız.

Okul falan başlayacak şimdi. Okul bitsin diye çalışan öğrenci profilinden çıkıp bolca okumalı kritik yapmalıyım. İşini düzgün yapmayan bilgisiz boş laf yapan insanlardan olmak istemiyorum. Uyanık olmamız lazım. Uykudayken bile uyanık olmamız lazım.

Malız.

İş yapıyormuş gibi görünen gençler bile mal. Düşündükçe dişlerimi sıkıyorum. Harekete geçmekdikçe gerizekalı rüzgarların arkasında savrulmaktan mahv olmayacağız hiç olacağız. Düşünmek zorundayız. Okumaya deli gibi ekmek gibi su gibi ihtiyaç duymak içim önce lanetli uykudan uyanmamız lazım. Yapmaya niyet edersek olur. Ayağa kalkıp yürümedikçe yol yol olamayacak. Mütedeyyin de kalamayacağız.

Tembel, alıngan, şikayetçi, vatansever, vicdanlı, kalbi var ama tembel, sinsi , bencil, birlikte çalışamayan, plansız kentleşen, dinden uzak müslümanlar; çalışkan, planlı, bilgili, dindar, çakal, vicdansız, hedef sahibi, planlı, ormanları imara açmayan Yahudiler'e ve Avrupalılar'a yenildiler.

Artık şu üstümüze yapışan hastaĺıklardan tedavi olma vakti. Zalim çok zalim. Vallahi çocuk öldürüyorlar. Bizim zalimi yenmemiz lazım. Tembelliğe kurşun sıkmak istiyorum. Bazen "Uyan lan ben!" diye de çalar saati kurşundan yapmak istiyorum. Kalbimize acı saplanır da bütün vücuda yayılır diye. Uyanır ve ölürüz şu hastalıklı bedenlerde.

Birgün Bülent Parlak gibi yazabilecek miyim? Hayır.

Kübo gibi, daktilo gibi yazacağım. Yani daha düşük versiyon. Belki yaşlanırsa onu geçerim.